اوستئوماز و اگزوستوسیز

اوستئوماز و اگزوستوسیز دو عارضه‌ی مشخص و کاملا جدا از هم هستند که مجرای گوش را درگیر می‌کنند. این دو عارضه ممکن است گسترش یافته و موجب انسداد مجرای گوش شوند. در اغلب موارد، این دو عارضه همیشه با همدیگر اشتباه گرفته می‌شود، اما این دو عارضه در علم بافت شناسی و آسیب شناسی پزشکی کاملاً از هم قابل متمایز هستند. از لحاظ بالینی نیز چندین ویژگی متمایزی دارند.

اگزوستوسیز

اگزوستوسیز در اثر رشد بیش از حد پریستیل است که در قسمت استخوانی مجرای گوش رخ می‌دهد و معمولاً در افرادی دیده می‌شود که اغلب در معرض آب سرد هستند. این ضایعات اغلب به صورت چندگانه و دو طرفه هستند و فقط در مواردی که موجب کم شنوایی انتقالی شدید یا اوتیت خارجی راجعه می‌شوند، نیاز است که با انجام عمل جراحی، آن‌ها را برداشت.

اوستئوماز

برعکس، اوستئوماز معمولاً به صورت ضایعه‌ی یک طرفه و ساق‌دار (پایه‌دار) است که در محل تلاقی استخوان و غضروف در مجرای گوش رخ می‌دهد. این ضایعات شایع‌ترین نوع از نئوپلاسم‌های استخوانی است که در استخوان گیجگاهی رخ می‌دهد. همچون اگزوستوسیز، عمل جراحی برای برداشتن استئوماز وقتی صورت می‌پذیرد که موجب کم شنوایی انتقالی قابل توجهی یا اوتیت خارجی راجعه شود.

کراتوسیز اُبترانس

کراتوسیز اُبترانس عارضه‌ای است که مربوط به مجرای گوش است و درون مجرای گوش، کراتین جمع می‌شود. در حالت کلاسیک این بیماری، معمولا کم شنوایی انتقالی حاد رخ می‌دهد، بیمار درد دارد، مجرای گوش بزرگ و گشاد می‌شود، پرده‌ی گوش ضخیم شده و ترشح آبکی از گوش وجود دارد. این عارضه اکثراً در افراد جوان رخ داده و معمولاً به صورت دو طرفه است. این عارضه با بیماری‌های عمومی مثل برونشیت و سینوزیت نیز مرتبط و همراه است. اگرچه علت این عارضه هنوز کاملاً شناخته نشده است، اما احساس می‌شود این بیماری به خاطر مهاجرت غیر طبیعی اپیتلیال و یا تولید بیش از حد سلول‌های اپیتلیال باشد. درمان این عارضه شامل تمیز کردن مرتب گوش و خارج کردن مواد از درون گوش توسط متخصص است و معمولاً نیازی به انجام عمل جراحی نیست.

تفاوت بیماری کراتوسیز ابترانس با کلستئوتوما

کراتوسیز ابترانس اغلب با کلستئاتومای مجرای گوش اشتباه گرفته می‌شود. کلستئاتوما معمولا در افراد مسن‌تر و در بخش مشخصی از مجرای گوش رخ می‌دهد و موجب نکروز استخوانی (ساییدگی استخوانی) یا جداسازی استخوانی (استخوان بدون عروق) می‌شود. کلستئاتومای سطحی مجرای را می‌توان با marsuplalization کیسه ی کلستئاتومایی درمان کرد. این نوع درمان شامل برش کیسه‌ی کلستئاتوما است که به صورت یک کیسه‌ی در بسته می‌باشد. در مواردی که کلستئاتوما بزرگ‌تر و عمقی‌تر باشد، نیاز به برش جراحی است.

نئوپلاسم‌های مجرای گوش خارجی

معمولا سرطآن‌های بدخیم مجرای گوش بسیار نادر است. بافت شناسی در این موارد اغلب حاکی از کارسینومای سلول اسکواموسی است. اگرچه کارسینومای سلول قاعده‌ای، کارسینومای کیستی آدنویید، آدنوکارسینوما، کارسینومای سرمینوس و هیستوسیتومای فیبروزی بدخیم نیز گزارش شده است. علایم بیماران در این بیماری عبارت است از ترشح آبکی از گوش، پری گوش، درد، خارش و کم شنوایی. به طور کلی باید گفت که این بیماری به سختی درمان می‌شود، چون که بسیاری از بیماران در آخرین مرحله  از روند بیماری هستند و برداشتن آن با عمل جراحی مشکل است. اکثر بیماران تحت درمان با عمل جراحی برای برش ضایعه و برداشتن آن قرار می‌گیرند و همچنین تششع درمانی بعد از انجام عمل جراحی صورت می‌پذیرد.