ترشح گوش

ترشح گوش چگونه است و چه مشکلاتی را در پی خواهد داشت؟

ترشح از گوش گوش، که معادل انگلیسی آن اتورئا (otorrhea) می‌باشد، اکثرا به خاطر عفونت می‌باشد و در موارد نادری نیز به خاطر خروج مایع مغزی – نخاعی از گوش در اثر وقوع تصادف یا ضربه است. تاریخچه‌ی بیمار در این حالت بسیار مهم است. معمولاً در عفونت‌های مزمن گوش میانی، درد وجود ندارد. در چنین مواردی درد ممکن است به خاطر کلستئاتوما، عفونت مزمن ماستویید در اثر بیماری موکوسی برگشت ناپذیر و پارگی پرده‌ی گوش یا رفلاکس مزمن از طریق لوله‌ی استاش باشد. ترشح از گوش ممکن است به صورت دوره‌ای و در نتیجه‌ی پارگی بدون نشانه‌ی پرده‌ی گوش، به ویژه در صورت ورود سهوی آب به درون فضای گوش میانی رخ دهد. در بیمارانی که تاریخچه‌ای از ترشح بدون درد و به مدت ماه‌ها یا سالیان درازی دارند، باید به وجود کلستئاتومای استخوان گیجگاهی شک زیادی برد. این مساله به ویژه وقتی صادق است که بعد از انجام درمآن‌های شدید و زیاد آنتی بیوتیک عمومی و موضعی، همچنان ترشح پابرجا است و از بین نمی‌رود. ترشح همراه با درد به احتمال قوی به خاطر فرایند عفونی حاد است.

پارگی پرده‌ی گوش در اثر عفونت

ممکن است بعد از درد شدید گوش، پرده‌ی گوش در اثر اوتیت میانی حاد پاره شود چون عفونت وقتی پشت پرده‌ی گوش جمع شود، به پرده‌ی گوش فشار آورده و آن را پاره می‌کند و به صورت ترشح آبکی از گوش خارج می‌شود. اتفاقا بعد از این امر، درد گوش تسکین می‌یابد چون عفونت تا زمانی که از گوش خارج نشود، دردآور است و وقتی پرده‌ی گوش پاره شود، عفونت خارج شده و درد از بین می‌رود. عفونت حاد گوش خارجی، که معادل انگلیسی آن “اوتیت خارجی حاد” می‌باشد، مکرراً به صورت رخداد همزمان ترشح از گوش و درد حاد گوش ظاهر می‌شود. اگر بیمار به مدت طولانی از قطره‌های آنتی بیوتیک استفاده کرده باشد، باید احتمال اوتیت قارچی بررسی گردد، چون که این مساله اصولاً به دنبال درمان وسیع آنتی بیوتیک رخ می‌دهد. در بیمارانی که معمولاً سمعک یا قالب گوش می‌زنند و بدین وسیله مجرای گوش آن‌ها بسته می‌شود، درمان سخت‌تر می‌شود، چون انسداد مجرای گوش به وسیله‌ی سمعک و یا قالب باعث می‌شود مجرای گوش تمیز نشود و عفونت درون گوش تجمع یابد. 

چند نکته برای جلوگیری از بدتر شدن عفونت در کاربران سمعک که پرده‌ی گوش پاره دارند

پنج نکته‌ای که باید برای جلوگیری از بدتر شدن عفونت گوش در هنگام انسداد مجرای گوش عفونی با سمعک یا قالب گوش در نظر گرفت این است که:

1. باید بیمار همیشه گوش خودش را خشک نگه دارد، یعنی از عفونی شدن و ترشح آبکی و چرکین آن جلوگیری کند. برای این کار، او باید از ورود آب به داخل گوش (به ویژه در موارد پارگی پرده‌ی گوش و اوتیت میانی فعال) و نیز قرارگیری در معرض هوای سرد خودداری کند.
2. باید همیشه تحت ویزیت متخصص گوش و حلق و بینی به طور پیوسته و فعال قرار داشته باشد و به درمآن‌ها و مراقبت‌های پزشکی تجویز شده ادامه داده و پیگیر آن‌ها باشد.
3. همیشه در هنگام استحمام برای جلوگیری از ورود آب به داخل گوش از پنبه‌ی آغشته به مواد چرب استفاده نکند و به جای آن، از قالب‌های ضد آب ساخته شده از گوش او استفاده کند تا بدین وسیله، احتمال ورود آب به داخل گوش کمتر شود.
4. ترجیحاً از سمعک استخوانی یا سمعک‌های تجویز باز استفاده شود و در صورت نیاز به تجویز بسته بهتر است به جای تجویز سمعک‌های داخل گوشی، از سمعک‌های پشت گوشی با قدرت بالا (به ویژه در ناحیه‌ی فرکانسی پایین) و از سمعک‌هایی با فناوری حذف فیدبک بسیار پیشرفته، به همراه قالب گوش با ونت بزرگ (جهت تهویه‌ی هوا) استفاده شود.
5. از سمعک به صورت متناوب استفاده کند و معمولاً به ازای هر چند ساعت استفاده، مدت زمانی سمعک را کاملاً از گوش خود در آورده و استفاده نکند تا بدین وسیله امکان تهویه‌ی گوش فراهم آید و در صورت بدتر شدن عفونت گوش، مراتب را به متخصص گوش و حلق و بینی و ادیولوژیست (متخصص شنوایی) خود اطلاع دهد.